انتخاب کفپوش بیمارستانی مناسب، یکی از مهمترین تصمیمها در طراحی و ساخت فضاهای درمانی است. کفپوش در این محیطها فقط جنبه زیبایی ندارد، بلکه نقشی حیاتی در حفظ بهداشت، ایمنی و دوام محیط ایفا میکند. در میان گزینههای مختلف، دو نوع کفپوش اپوکسی برای محیطهای درمانی و کفپوش پیویسی (وینیل) بیشترین کاربرد را در مراکز درمانی دارند. هر دو گزینه از نظر بهداشتی قابل اعتمادند، اما تفاوتهای قابلتوجهی در ساختار، نصب و عملکرد دارند که شناخت آنها برای انتخاب درست ضروری است.
کفپوش پیویسی (PVC): سرعت اجرا و انعطافپذیری بالا
کفپوشهای پیویسی یا وینیل، از پرکاربردترین گزینهها در بیمارستانها و مراکز درمانی هستند. این کفپوشها در قالب رول یا تایل تولید میشوند و به دلیل ساختار پلیمری خود، از انعطافپذیری بالا و خاصیت عایق صوتی مناسب برخوردارند.
مزایای کفپوش PVC
نصب سریع و آسان، یکی از بزرگترین مزایای کفپوش پیویسی است. این موضوع برای بیمارستانهایی که امکان توقف فعالیت ندارند، اهمیت زیادی دارد.
از نظر اقتصادی نیز، پیویسی یکی از مقرونبهصرفهترین کفپوشهاست.
سطح این کفپوش ضد آب است و قابلیت شستوشوی مکرر دارد. مدلهای مخصوص آن دارای ویژگیهای آنتیاستاتیک و آنتیباکتریال هستند که در فضاهای حساس مانند اتاق بستری، درمانگاهها و کلینیکها بسیار کاربردیاند.
همچنین، پیویسی بهدلیل انعطاف زیاد، صدای حرکت افراد و تجهیزات را جذب میکند و به ایجاد محیطی آرامتر برای بیماران کمک میکند.

معایب و محدودیتها
اصلیترین نقطه ضعف کفپوش پیویسی وجود درز در سطح آن است. هرچند در هنگام نصب از روش درزجوش گرم برای آببندی استفاده میشود، اما در صورت نصب نادرست یا آسیب دیدن درزها، امکان نفوذ مایعات و تجمع باکتریها وجود دارد.
در مقایسه با کفپوش اپوکسی، مقاومت PVC در برابر سایش، خراش و مواد شیمیایی قوی پایینتر است.
از دیدگاه زیستمحیطی نیز، بهدلیل پایه نفتی بودن، بازیافت آن دشوارتر بوده و در برابر تابش مستقیم نور خورشید ممکن است گازهایی از خود متصاعد کند.
کفپوش اپوکسی برای محیطهای درمانی: دوام، بهداشت و یکپارچگی کامل
کفپوش اپوکسی به عنوان یکی از بهترین گزینهها برای فضاهای بیمارستانی و درمانی شناخته میشود. این نوع کفپوش از ترکیب رزین اپوکسی و سختکننده ساخته شده و بهصورت مایع روی سطح بتن اجرا میشود. پس از خشک شدن، یک سطح سخت، براق و کاملاً بدون درز ایجاد میگردد که از نظر بهداشتی بینقص است.
مزایای کفپوش اپوکسی برای محیطهای درمانی
بزرگترین مزیت این نوع کفپوش، سطح کاملاً یکپارچه و بدون درز آن است. نبود درز به معنای عدم نفوذ آلودگی، میکروب یا آب به زیر سطح است، بنابراین کفپوش اپوکسی برای اتاق عمل، آزمایشگاهها، ICU و اتاقهای تمیز ایدهآل است.
اپوکسی مقاومت مکانیکی بسیار بالایی دارد و در برابر رفتوآمد زیاد یا تجهیزات سنگین، دچار آسیب نمیشود.
از نظر شیمیایی نیز، اپوکسی در برابر مواد ضدعفونیکننده، اسیدها، قلیاها و لکههای پزشکی مانند بتادین و خون مقاوم است.
علاوه بر این، در مدلهای خاص، قابلیت آنتیاستاتیک (ضد الکتریسیته ساکن) نیز دارد که برای بخشهایی مثل اتاق تجهیزات حساس کاربرد دارد.

معایب و نکات اجرایی
اجرای کفپوش اپوکسی نیازمند تخصص و دقت بالا است. زیرسازی باید کاملاً صاف و خشک باشد و فرآیند اجرا چند روز زمان میبرد. بنابراین برای بیمارستانهایی که فعالیتشان نباید متوقف شود، برنامهریزی دقیق لازم است.
هزینه اجرای اپوکسی معمولاً بیشتر از PVC است، اما در عوض دوام طولانیتری دارد.
بهدلیل سختی زیاد، در صورت نشست کف یا وارد شدن ضربه شدید، احتمال ترکخوردگی وجود دارد. البته با استفاده از اپوکسی پلییورتان این مشکل تا حد زیادی رفع میشود.
نکته دیگر اینکه، سطح براق اپوکسی در محیطهای مرطوب ممکن است لغزنده باشد؛ بنابراین اجرای پوشش ضد لغزش در مرحله نهایی ضروری است.

مقایسه عملکرد اپوکسی و PVC در بخشهای مختلف بیمارستان
انتخاب نهایی میان این دو کفپوش باید بر اساس نوع فضا و میزان حساسیت به آلودگی انجام شود:
-
اتاق عمل، آزمایشگاه، ICU و بخشهای استریل:
کفپوش اپوکسی بهترین انتخاب است. سطح بدون درز، مقاومت بالا و سهولت در ضدعفونیکردن، آن را به گزینهای ایدهآل برای فضاهای حیاتی تبدیل میکند. -
راهروها، بخشهای بستری، کلینیکها و فضاهای اداری:
کفپوش پیویسی بهدلیل نصب سریعتر، انعطافپذیری بیشتر و کاهش صدا، گزینهای مناسبتر است. در این حالت، توجه به کیفیت نصب و آببندی درزها اهمیت زیادی دارد.